یه یادداشت برای خدا !

این همه سال از من کفر بود و از تو لطف از من انکار بود و از تو انعام و حال پس از بعد از تمام لطفهایت و کفر هایم به جایی رسیدم که تنها میگویم خدا هست!
به گمان رسیدن این گل وامانده در تاریکی به آنچه که تو میخواهی عمر نوح میخواهد.
این نفس پست مرا سست میانگارد که به خدا نیستم!
این همه شوق و هیجان و این دریای تازه کشف شدهء نیاز من ؛به خدایی تو قسم سستی را نمی پذیرد

در انتظارم. انتظار دیداری روشن؛پاک؛زلال مواج و پرتپش. به بزرگواری یک یک پیامبران سوگندت میدهم این بار نیز لطفی کن و رویای بندهء سر پیچ و سیری ناپذیرت را به حقیقت پیوند ده. گرچه این دل میگوید به خدا بگو که‌« زودتر» ولی من انتظار میکشم. این بار راسخم خدا. تا قیامت امتحانم کنی روی از سویت بر نمیگردانم

اامروز هر بهانه اش خداست... هر دلتنگیش تویی یار مهربان من.

خدایا باز هم تو راه را میدانی و من نمیدانم و میدانم که تو میدانی که من نمیدانم پس خودت حل کن این معادله های چند مجهولهء سد راه دیدارم را که به یقین دلم ؛ تو میتوانی
این دانستن و توانستن های تو و ندانستن و نتوانستن و نداستن های من تا ده قیامت ادامه دارد چه حاصل از تکرادشان؟!
در میزنند دختری گل آورده؛ نوشته ندارد؛ خدایا بگو که تو فرستاده ای
-----------------------------------------------------------------------------------------

همیشه فکر میکردم که فقط یه جا تو دل آدم هست که اونم مال خداست...ولی این طوری نبود! دوتا جا بود و من اصلا خبر نداشتم...اگر یه کم دیگه گزشته بود می گفتم « عاشق شدن گناه کبیرست» ولی خدا نذاشت انقدر از حقیقت دور شم!
آره! دوتا جا بود! هر دوش پر شده حالا!

دل او مال من است
هرچه از عشق من آغاز شود مال من است


تا بعد!