حمله و عقب نشینی ِ افسردگی

میشه از آینده مطمئن بود؟
چه طور میتونم باور کنم همه چیز خراب نمیشه ... همه رو از دست نمیدم ... یا اینکه بقیه از دستم راحت نمیشن
چقدر سخته بگم‌« می دونم روز های بعد عالیه ، مال منه ،روز های اوج منه ... »
فقط برای من این طوره؟ تا وقتی هر روز ۶ صبح سرویس میومد دم در خونه و ساعت ۷:۲۵ زنگ کلاس میخورد ، تا اون روزی که ساعت ۳:۱۵ تعطیل میشدم و حمله به طرف خونه...تا روزی که هرشب مشقام رو مینوشتم ، هیچ مشکلی نبود ... بزرگ ترین غصم این بود که چه جوری به مامان بگم فردا اگر نیاد مدرسه رام نمیدن سر کلاس ، یا اینکه با چه رنگی نمرهء ۱۰ - ۱۲ رو بکنم ۱۹ - ۲۰ که کمتر ضایع باشه ... نه مریضی داشتیم که بشینم تا صبح بالای سرش «یس» بخونم ، نه بار منت پدرم رو برای خرجام حس کرده بودم ، نه پدر مادر دوستام موجی شده بودن و مثل مته تو سرشون سر و صدا راه انداخته بودن و نه از عشق و عاشقی چیزی سرم میشد که به خوام صبح تا شب و بعضی وقت ها هم شب تا صبح نگران کسی باشم و دم به دم بشینم به خدا بگم «دست تو میسپارم ، اونی که میخواد بشه ، اونی که باید باشه ....»
همه چیز خراب نشده ، ولی دیگه هرگز اون آرامش سابق رو ندارم ، خیلی وقته که سر بیخیال رو بالشت نذاشتم
چه میدونستم سرطان چیه ، مرگ یه نفر چقدر میتونه بدبختی همراه خودش بیاره و چقدر جای بعضی ها یه دفعه تو زندگیه آدم خالی میشه...
دلم برای خیلی چیزا تنگ شده ...

خوب! اینا حرفایی ِ که از قبل تو سرم بوده و الآن هم تا تنها میشم دوباره میاد ، جلوش رو میگیرم ها ولی بعضی وقتا زور منفی بافی بیشتره ...
خدا رو شکر که دلیلی دارم برای از بین بردن تمام این نگرانی ها
و این که هدفی انتخاب کردم ، راهی رو یه دفعه روبه روی خودم دیدم که از تمام این ترس ها و غصه ها دورم میکنه ... و خوب نمی دونم این هدف رو واقعا من انتخاب کردم یا کس دیگه ای ، ولی هرکی مقصر بوده به حکم دادگاه جمهوری قلبم به حبس ابد تو ویرون ترین دل دنیا ( یعنی دل این جانب ) محکوم اعلام میکنم و باید تاآخرین لحظه در این چهار دیواری نیم وجبی نام برده بمونه و بدونه این زندان به پیشرفته ترین تدابیر امنیتی مجهزه و فرار از اون غیر ممکن و بر فرض محال هم که تونست یه راه گیر بیاره اون روز در این خونه رو گل میگیرم و روش هم مینویسم «به علت فوت نا به هنگام صاحب مغازه،تا همیشه تعطیل میباشد »

راستی ... سرکار خانوم پرستو خانوم و جناب استاد ... همین الآن فکرامو کردم نمیرم امیر آباد ... فایده نداره آخه...

امروز نزدیک بود یه سری تصمیم های احمقانه بگیرم ، که کنسل شد! من هنوز عاشقم!!!!
دوسش دارم و دوتا پاراگراف بالا تر دوباره ،سه باره .... هزار باره تکرار شود!( با خودمم )
نزدیک بود صداهای دلم رو نشنوم دیگه .... خدا رحم کرد! وگرنه همین الآن از بی کسی مرده بودم!

ظاهرا خوابم میاد و دارم بی ربط میشم ... همه الآن خوابن منم میرم دیگه...
فقط نتیجه گیری :
۱- برای این که افسردگی مزمن ام دوباره اوت نکنه ، دیگه تنها نباشم
۲- بیچاره کار از این حرفا گذشته!
۳- عاشقم من عاشقی بیقرارم ...
۴- سه هزار دردو یک درمان ...اگر کسی گفت درمانشون چیه؟
۵- من دارم از خواب میمیرم ،پس شب به خیر!