من و او ...

باز هم باد
باز دلشاد
«خبری داری باز؟»
«به سراغم آمد
صحبت از عشقت بود
این که او بیتاب است
صبر حدی دارد
که دلش پر درد است
ز زمانه ز خیال
ز دل مردم و داد
ز هوای دوری و
ز غم نبودنت
این که عاشق شده و
منتظر است
اینکه دلداده و شوریده شده
صبرش به سرسیده و دیوانه شده»
ومن سکوت!
که نمیدانستم
راست میگوید یا
او هم عاشق آزار شده
بیچاره دلم
بازیچهءمردم دغل باز شده
« تو چه بیرحمی
تو چه میدانی
که دلش خون است
از همه دور است
خودِ مجنون است
با هزاران زحمت به لب جوی رسید
سر به بالا بگرفت
پی من میگشت
پی تو!
گفت:
« به وز
بوی یار داری
به گو
گر خبر از راز داری
بخوان
صدایت آشناست
بگو
هنوز بی همتاست
بمان
که هر نفست عطر اوست
نگاه کن
دلم فدای اوست»
گفتم عزیز
یارت دمی بیشتر با من نبود
چه میگویی؟
گفت « آنقدر روشن است
که گرمایش تو را هم
به لحظه ای سوزانده و
هیچ نمیدانی
مثل من
که روز اول ندانستم این حرارت از چیست
و حال میدانم نباشد چنان میپوسم از سرما
که پروردگار هم نداند کیستم
ولی!
راستی! های!
او مال من است ! به دلت بسپار!»
هنوز سکوتم
اینبار از شوق
من و او!
این چه تقدیری بود؟
چه خدایی هستی!
بارالهی شکر...
عاشق من شده است
چه کسی باور داشت
منِ بی ریشه و خشک
منِ بی درمانی
منِ دور از همه کس
منِ بی یاور و سرد
روزی از جنس بلور
از تمام شر وشور
از بلندای عرش بی رنگ خدا
کوهی از نور بردارم
سایه اش باشم و او هم نکند ساز ِ فرار
که بخواهد باشم
که کنارش باشم
من و او!
چه خدایی هستی!
بارالهی شکر!
« مست و حیرانی باز
با تو ام سرو سهی
سایه ات منتظر است »
من و سایه؟!
خوشی ای باد صبا!
« تو خوشی!
سایه به این خوشرویی
سایه به این بیتابی
تو کجای کاری؟
عاشق است میفهمی؟»
منتظر است؟
هی کجا ؟
با تو ام صبری کن
گفت کجا باید رفت؟
به تو چیزی گفته؟
«گفت خود میدانی»
لب جوی؟
« نه»
تو کجا تند روی؟
دِ بمان!
« میروم که بگویم هستی
تا ته قصهء عشق »
من به تو این گفتم ؟
تو به یارم برسان در راهم
« به کجا؟»
لب جو بنشید ، تا که من ۳ گفتم داخل آب شود
میرویم ،
هر جا که بخواهد،
... می مانیم!
راستی ! های! قصهء عشق من و او انتهایش نیست ،دزدیدیم...
یک شب مهتابی ، من و او ....



این هنوز تموم نشده ها ....ولی بستونه تا همین جاش رو بدونید ... آخه قصهء این دوتا تموم نمیشه!
نمیدونید تنهایی تو خونه چه کیفی داره... میرم درس بخونم دیگه، یه هفته بیشتر نمونده!
خوش باشید ...خداحافظ