روزهای فراموش نشدنی ...

چون دردی که جان را فرا گیرد ، آتشی که وجود را بسوزاند ، نگاهت در عمق باور نفوذ میکند و اطمینان می بخشد به حضوری که پایدار میماند... تا ابد ، تا روزی که این سه حرف هنوز مقدس ترین مخلوق خداست.
سوگند به پاکی لحظه های با تو ودنم ، به لطافت حس دوست داشتنت و به رحمانیت او که تو را به من بخشید که تا رمق دم و بازدم در من باشد ، دم تو باشی و شکر بودنت بازدم.
حمایتت را از من دریغ مدار ، ستون زندگیم باش ، از من بخواه که دوستت داشته باشم ، حق پرست باشم و مخلوق بی نظیرش را ستایش کنم ،بخواه که وقت سختی کنارت باشم ، بخواه که از غرورت مغرور ترین باشم ، با خنده هایت مست شوم ، با سکوتت بخوابم ، با زمزمه هایت پرواز کنم ... روبه رویت ، چشم در چشم دست هایمان را بسویش بگیریم و شکر کنیم که هستیم ، با هم ،در کنار هم ، زیر سایه اش ...

این هفته فوق العاده بوده ، بازم میگم ، کتاب های دینی حرف بیخود تو مخ بچه ها میکنند ، برترین نعمت ، عشقِ نه حیات! ... ممکنه خدا کسی رو خلق کنه کلی هم نعمت به دست و پاش بریزه ولی تا آخر عمر نعمت عاشق شدن رو بهش نده ... به خدا اون بدبخت ترین مخلوق کل تاریخ آفرینشِ ... پس خدا رو شکر... خدا دوسِت دارم !
دیدید میگن « اون دوتا رو فقط مرگ از هم جدا میکنه » من ترجیح میدم طوری زندگی کنم که جناب عزرائیل هم نتونه هیچ گهی بخوره!
باور نمی کنم اینجا بودی ... خوش گذشته ... بازم خوش میگذره ... اومدنت ، دیدنت ، حرف زدنت ، نگاهت ، بودنت ... من چه جوری باید همهء اینا رو تعریف کنم ...
اومده بودم خیلی چیزها بنویسم ولی سانسور شد! حتی اون نوشته های بالا ... فکر کنم اگر همه چیز بین خودمون بمونه هم امن تره هم ، مقدس تر!

نغمه این دفعه خیلی قشنگ نوشته بخونیدش ، خوشم اومده خیلی


وباز هم اینکه ... خیلی ممنونم که اومدی ، همه چیز رو درست کردی ... بدجور خراب شده بودم ، دیگه فکر نمی کنم به چیزی بشه گفت « مشکل »


بسوزانم تو ای عـشـق
          بـمیرانـم ز شـوقـت
               عدم در دوری توست
                      وفـا کن بـا من ای عـشـق


تا بعد